Afgelopen zaterdag, krap een week na onze eigen Cottwich, pakte de harde kern van Amycus alweer de biezen naar Amersfoort, want net als tijdens de Cottwich is het bij Hemus ook beregezellig en goed geregeld. Vandaar dat André, Maurits, Eliza, Maikel en ondergetekende met veel plezier richting het westen reden met de kleine botenwagen. Wellicht volgend jaar een grote botenwagen??
Weliswaar was er dit jaar bij Hemus ietsje minder taart dan bij ons, maar dat mocht de pret niet drukken. André en Maurits moesten al vroeg op pad, want zij startten in het eerste blok. De rest van ons had mazzel, eerst uitslapen en vervolgens om 12.00 uur vertrekken. Bij aankomst troffen we een tevreden André en Maurits aan. Zij roeiden mooie tijden: Maurits deed er 23.00.5 over en André was na 24.03.5 minuten bij de finish, dat leverde ze overall een vierde en achtste plaats op in het heren skiffveld. Omgerekend betekende dat voor André een plek 5 en voor Maurits plek 9 op. Niet slecht in dit veld van 15 fanatieke roeiers!
Eliza had de dag van haar leven, ze mocht de Johanneke mee en had de woensdag voor de wedstrijd dit bootje voor het eerst getest. In tegenstelling tot de knuffeltwee van Amycus, die nogal moeite moesten doen om weer in sync te komen, kliefde zij met dat bootje dwars door de golven van de binnenvaartschepen. En zij slaagde bij Hemus met vlag en wimpel. De wedstrijdroeister van Willem III moest ze voor laten gaan, maar in een keurige tijd van 25.30.7 werd zij tweede in een veld van 7 roeisters.
Sja, en dan die andere twee nog. Het oproeien viel niet mee, de handschoentjes waren vergeten, het klokje leek leeg en viel uit, maar deed het uiteindelijk toch nog tot het eind. Zij maakten zich geen illusies….Ze hadden nog wel de hoop om die “oude man” uit het F-veld in te gaan halen, die voor hen mocht starten, maar zelfs dat lukte net niet. Poeh poeh, wat hijgen voor de slag. Door de speakers vingen ze flarden op van een opgewonden omroeper die allerlei enthousiaste dingen over de mix van Amycus wist te vertellen… en bij de botenwagen tijdens het afriggeren en opruimen ontdekten ze ineens dat ze toch weer blik hadden! Hulde voor het mannetje voor hen, want die waren keurig tweede. De verrassing was dus groot, twee blikken in één week, maar vooral twee goed georganiseerde, gezellige wedstrijddagen, waarvan onze eigen 30e Cottwich dan stiekem toch het mooiste was, sorry Hemus.
Ingrid Oude Voshaar
