Wanneer het Twentekanaal saai wordt en je tijdens de Head niet uit de boot mag kijken, is een marathon roeien misschien een goed idee? Vanuit roeivereniging DDP had ik hier al wat ervaring mee. Afgelopen winter is vanuit Isala het initiatief gestart voor een marathon app, om samen met verenigingen in de deze regio de boten gevuld te krijgen. Na de corona bleek het toch lastig deze tak van de roeisport weer op te pakken. Bij Amycus is het marathon roeien feitelijk een nog onontgonnen gebied. Hierom dit hopelijk wervende stukje, dat bijna de lengte van een gemiddelde marathon heeft.
De jaarlijkse 11-stedentocht wordt ook wel gezien als een marathontocht, maar door de duur en het wisselen van de hele ploeg ook weer totaal anders. De Weerribben Wieden Marathon is een van de mooiste en bijna om de hoek vanuit Almelo. In mijn eerste jaar bij Amycus had ik samen met René Maarleveld al eens deze marathon in een C2 geroeid. Daarna is het er lange tijd niet van gekomen. Na bijeenkomst naar aanleiding van de de marathon app groep, begon het toch weer te kriebelen om mee te doen. En om wat meer van het landschap te genieten is gekozen voor een wherry (kun je de helft van de tijd lekker sturen) in de prestatie tocht, in plaats van meedoen met een C2,C3 of C4 in de wedstrijd. Daarnaast was dit een uitstekende gelegenheid om met de opnieuw geschilderde kleine botenwagen in de nog mooier geschilderde Witte Wief deel te nemen. En de wherry’s zouden als laatste starten, waardoor we pas om 9:15 in de boot zouden. Hans Hummelink bood zich al snel aan voor dit avontuur, in dit voor hem nagenoeg onbekende boottype. In de week voor de tocht lukte het nog om Hilje de Heer te strikken. Het gezelschap werd gecompleteerd door Vera uit Joure. Zij is de vriendin van Ronald van ’t Oever, die beide ook meegaan tijdens de 11-stedentocht. Een week voor de wedstrijd was de organisatie ook tot inkeer gekomen: de “langzame” wherry’s zouden toch als eerste van start gaan. Maar we kregen het aanbod een wherry ter plekke huren en dat scheelt weer aanzienlijk in de voorbereidingstijd. Dit was maar goed ook, want uiteindelijk waren we pas om 8uur bij het t’ Diep aanwezig terwijl we 8:15 van start moesten. Snel de boot erin en even wachten op Hans, die zich nog moest omkleden. Na het dringende verzoek van de dames (de vlothonden wilden graag van ons af) maar op zoek gegaan naar Hans. Uiteindelijk in de kleedkamer met ene Robert Duzijn aangetroffen.
Onder uitstekende omstandigheden vertrokken we, al snel opgelopen door de eerste boten. Niet erg, we doen mee aan de prestatietocht. Na half uur roeien de eerste wissel. We besluiten de slag veilig boord te laten houden tijdens wisselen van de boeg. Het gelijktijdig een rondje door de boot lopen met alle riemen los (nijlpaardendansje) bewaren we voor hogere watertemperaturen. Intussen wordt er lekker gekletst in de boot. Het blijkt dat 3 van de 4 een wonderlijke band heeft met Het Loo bij Bathmen. Het wisselritme van 30 minuten wordt strak gevolgd, ook bij de overige deelnemers overigens. Je kon er de klok op gelijk zetten. Af en toe leggen we aan voor de noodzakelijk sanitaire stop. De tocht brengt ons eerst naar het verste keerpunt in Slijkenburg, Daarna via Ossenzijl naar Kalenberg. Hier gaat het stuurboord uit richting Nederland en Muggenbeet.
Doordat de snellere C2,C3 en C4-en later starten, worden we regelmatig opgelopen. Aangezien zij dit als een wedstrijd roeien, laten we lopen zodat ze snel kunnen passeren. Het doorkruisen van het gehucht Nederland vereist de nodige stuurmanskunst, waaraan het de ploeg voor ons helaas ontbrak. Gelukkig doen we een prestatietocht, en schiet de bloeddruk hierdoor niet omhoog.
Op het Giethoornse meer had de wind vrij spel en haalden we de eerste C3 in. In Jonnen werden we, zoals verwacht richting Dwarsgracht gestuurd. De oorspronkelijke route over de Beulakker, waar de wind vrij spel heeft, was ingekort. In Dwarsgracht ontstond er wat verwarring over de te volgen route. Op de website stond een route via Giethoorn, terwijl de meegeven kaart suggereerde dat we via het Giethoornse meer terug moesten. We kozen voor het laatste en roeienden daardoor met de wind in de rug en hoge golven over het Giethoornse meer.
Hoewel de route net zo lang was, is onze tijd toch uit de uitslag is verwijderd. (Gelukkig hebben we de foto nog). Na de boot te hebben ingeleverd hebben we nog lang genoten van het heerlijke weer op het dakterras van het Diep. Vanaf hier zagen we nog de nodige boten binnen komen. Zo’n wherry is zo gek nog niet. Tijdens de prijsuitreiking bleek zelfs dat een wherry als eerste was gefinished, nota bene een K-wherry van hijzelfde soort als ons Witte Wief. De tocht is opgenomen met trackers en terug te zien op de website: https://www.sportvolgen.nl/events/24e-weerribben-wieden-toertocht/
Verslag Eric
